Karlı bir kış gününde karnını doyurmak isteyen ve ağacın dalındaki son elmayı görerek, onu almaya çabalayan tavşanın hikayesi bu. Sırası ile fare, tilki ve ayının katılımı ile üstüste çıkarak, ancak elmaya ulaşabilen kafadarlar, çabalarının sonucunda hep birlikte elmayı yiyor ve ayının ininde hep birlikte uyuyorlar.Arka kapakta tavşan, ayı, fare ve TİKLİ yazsa da keyifli bir hikaye...
Kitabın resimleri, arka plan, hayvanlar hep kahve tonlarda... Bir de kar olunca soğuk ve puslu havayı tam içinizde hissediyosunuz. Bu fonda kırmızı elma size bile çekici geliyor.
Ebru kırmızı elmayı çok sevdi... Emme diyerek her sayfada heyecanla onu işaret etti... Bir de yardımlaşmak için Bremen Mızıkacılar gibi üst üste çıkmalarını heyecanla - el kol hareketleri ile- anlattı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder